คิดถึงเขา ในพื้นที่ของเราก็พอ

 

คิดถึงเขา ในพื้นที่ของเราก็พอ

เหมือนการวางใครสักคนไว้ในมุมหนึ่งของหัวใจที่ไม่มีใครเห็น แต่เรายังรู้ว่ายังอยู่ตรงนั้นเสมอ

การคิดถึงโดยไม่ต้องรบกวนใคร เป็นความอ่อนโยนรูปแบบหนึ่ง

“คิดถึงเขา ในพื้นที่ของเรา” ฟังดูเรียบง่ายแต่ลึกซึ้งมาก

เราอนุญาตให้ความทรงจำยังมีที่ของมัน แม้คนในนั้นจะไม่อยู่แล้วก็ตาม

มันคือความคิดถึงที่ไม่ต้องการคำตอบ เป็นความรู้สึกที่สงบแต่เต็มไปด้วยความหมาย

ต่อให้เวลาผ่านไปนานแค่ไหน เราก็ยังดูแลพื้นที่นั้นไว้ไม่ให้จางหาย

ไม่ได้ต้องการรั้งเขาไว้ ไม่ได้อยากย้อนเวลากลับ แค่เพียงอยากรักเขาเงียบ ๆ

มันคือการยอมรับความเป็นจริง…แต่ยังคงอ่อนโยนกับตัวเอง