คิดถึงเขา ในพื้นที่ของเราก็พอ
เหมือนการวางใครสักคนไว้ในมุมหนึ่งของหัวใจที่ไม่มีใครเห็น แต่เรายังรู้ว่ายังอยู่ตรงนั้นเสมอ
การคิดถึงโดยไม่ต้องรบกวนใคร เป็นความอ่อนโยนรูปแบบหนึ่ง
“คิดถึงเขา ในพื้นที่ของเรา” ฟังดูเรียบง่ายแต่ลึกซึ้งมาก
เราอนุญาตให้ความทรงจำยังมีที่ของมัน แม้คนในนั้นจะไม่อยู่แล้วก็ตาม
มันคือความคิดถึงที่ไม่ต้องการคำตอบ เป็นความรู้สึกที่สงบแต่เต็มไปด้วยความหมาย
ต่อให้เวลาผ่านไปนานแค่ไหน เราก็ยังดูแลพื้นที่นั้นไว้ไม่ให้จางหาย
ไม่ได้ต้องการรั้งเขาไว้ ไม่ได้อยากย้อนเวลากลับ แค่เพียงอยากรักเขาเงียบ ๆ
มันคือการยอมรับความเป็นจริง…แต่ยังคงอ่อนโยนกับตัวเอง
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น